در چین حدود ۲۳ میلیون مسلمان زندگی می­کنند که بیشتر آنان را قوم هوی (Hui) تشکیل می‌دهند. اویغورها، قزاق‌ها، قِرقیزها، تاجیک‌ها، بِهانگ‌ها و سایر اقوام ترک‌زبان نیز در مناطق غربی چین، یعنی استان­های چینگ های، گان سو، نینگ شیا، یون نان و شین ‌جیانگ زندگی می­کنند. جشن میلاد پیامبر اسلام (ص) در میان این جوامع، بومی ‌شده و متنوع  است و از ماه رییع الاول آغاز می­شود و تا یک ماه در مساجد به صورت نوبتی برپا می­شود. در سپیده­ دم  روز میلاد، پرچم‌های رنگی، نوارهای سبز و پوسترهایی با خطوط عربی و چینی بر  روی طاق نصرت­ها و ایوان مساجد آویخته می­شود. پیش  از ظهر این روز، روحانیون به زبان محلی، سرگذشت زندگی پیامبر را روایت می‌کنند؛ شرکت کنندگان زن و مرد، پیر و جوان، حتی گردشگران غیرمسلمان، بر روی صندلی‌های چوبی حیاط می‌نشینند و به این سخنان گوش می­سپارند.

  پس  از نماز ظهر، در ضیافت دسته ­جمعی، با غذای سنتی نیوِر مِیِر (گوشت گوساله،  گوسفند یا بره با نان پرتقالی( و شیرینی زنجبیلی از میمانان پذیرایی می­شود. در برخی از مساجد، زن و مرد جداگانه و در برخی دیگر در کنار یکدیگر می­نشینند. هنگام غروب، گروه تواشیح محلی با طبل و نی بادی چینی، برنامۀ شادی اجرا می­کنند و  شرکت کنندگان در پایان مراسم، برای آشتی و آرامش جهانی و پیشرفت و شکوفایی کشور دعا می­کنند.

     در شهر پکن، جشن میلاد در برخی از مساجد با شکوه  فراوان و حضور جمعیت انبوهی برگزار می­شود و برای پذیرایی از مسلمانان، ذبح گوسفند یا گوساله و پختن غذا صورت می­گیرد و در برخی دیگر، این مراسم ساده­تر برگزار می­شود و پس از سخنرانی، مولودی­خوانی و قرائت قرآن، با میوه و شرینی از مهمانان پذیرای می­شود.

منابع:

https://baike.so.com/doc/6431437-6645113.html

https://www.meipian.cn/4wdqeerg

https://image.so.com/i?src=360pic_video&z=1&i=0&cmg=15484592.2799557998325527000.1757896960751.2876&q=%E5%9B%9E%E6%97%8F%E5%9C%A3%E7%BA%AA%E8%8A%82